معرفی کتاب سوکورو تازاکی بیرنگ و سال‌های زیارتش

هاروکی موراکامی را پیش‌تر با آثاری همچون "کافکا در کران، پس از تاریکی" و مجموعه داستان‌هایی همچون "دیدن دختر صد در صد دلخواه در صبح زیبای ماه آوریل" شناخته بودیم که اکثر آنها داستان‌هایی پیچیده با رفت و برگشت‌های مدام زمانی بودند که جزو آثار سوررئال به حساب می‌آمدند، اما موراکامی را در کتاب جدیدش باید دوباره تعریف کرد، داستانی با قصه‌ای سر راست و به دور از پیچیدگی‌های داستانی مختصِ موراکامی که به شیوه‌ای کلاسیک قصه را پیش می‌برد، موضوعِ رمان تنهایی بی حد و اندازه سوکورو تازاکی است که رابطه‌اش با چهار دوست قدیمی‌اش را از دست داده و این حادثه تاثیری عمیق بر روی سوکورو گذاشته به‌ گونه‌ای که در آستانه کتاب می‌خوانیم:

((سوکورو تازاکی سال دوم کالج که بود، از ژوئیه تا ژانویه به چیزی جز مردن فکر نمی‌کرد ... .))

موراکامی برای پیش بردن قصه‌اش اینبار از زاویه دید سوم شخص دانای محدود استفاده کرده و دیگر از تکنیک‌های پیچیده و تغییر مدام زاویه دید و همچین نمادین سخن فاصله گرفته، داستان در آستانه‌اش سعی بر شناساندن شخصیت‌های داستانی‌اش به خواننده را دارد و در ادامه کل بارِ قصه بر روی دوش همین شخصیت‌ها ‌می‌افتد، بدین ترتیب موراکامی با استفاده از تکنیک‌های ساده داستان نویسی اثری بسیار جذاب خلق کرده که علاوه بر مخاطب عام توانسته انتظارات منتقدان و خوانندگان حرفه‌ای را نیز برآورده سازد.